معنی میانه سال در فرهنگ فارسی عمید

کسی که نه پیر باشد نه جوان، میان سال

معنی میانه سال در لغت نامه دهخدا

دوموی. نیم عمر. (زمخشری). میانه سن. میانه عمر. نه جوان و نه پیر. (ناظم الاطباء). آن که نه جوان و نه پیر است. نه پیر و نه جوان. میان جوانی و پیری. که نه جوان و نه پیر باشد. کهل. (مرد). دومویه. کهله (زن)

معنی میانه سال در فرهنگ لغت هوشیار

کسی که نه پیر باشد نه جوان

معنی میانه سال - جستجوی لغت در جدول جو

میانه سال

فرهنگ فارسی عمید

میانه سال

لغت نامه دهخدا

میانه سال

فرهنگ لغت هوشیار

میانه کار

(نَ / نِ)

میانه رو. معتدل. مقتصد. که کار نه به افراط کند و نه به تفریط. که در کارها حد وسط برگزیند. که در اعمال و اقوال میانه روی و اعتدال پیش گیرد:
در دنیا سخت سختی و در دین
بس سست و میانه کار و هنجامی.
ناصرخسرو.
میانه کار همی باش و بس کمال مجوی
که مه تمام نشد جز ز بهر نقصان را.
ناصرخسرو.
و رجوع به میانه رو شود

لغت نامه دهخدا

میانه سن

(نَ / نِ سِن ن / ن)

میان سال. میانه عمر. نه جوان و نه پیر. (ناظم الاطباء). میانه سال. که نه پیر است و نه جوان

لغت نامه دهخدا

میانه سالی

(نَ / نِ)

حالت میانه سال. کهولت. کهل. دومویی. دومویگی. داشتن سنی در میان جوانی و پیری. نه جوان و نه پیر بودن. (از یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

میانه حال

(نَ / نِ)

معتدل. (منتهی الارب). نه این و نه آن و هیچ طرفی. (ناظم الاطباء) در تداول عوام دور از دو طرف افزونی و کمی. معتدل. نه حال افراط و نه تفریط. موسر. (یادداشت مؤلف) : اعتدال، میانه حال شدن در کمیت و کیفیت. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

سیاه سال

سالی که در آن امساک باران واقع شود، (آنندراج)، خشک سال، (غیاث اللغات)، سال بسی بی باران، (ناظم الاطباء) :
یک برگ سبز و یک گل سوری ببار نیست
در این سیاسال امید بهار نیست،
شیخ علینقی کمره ای (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

میان سال

نه پیر و نه جوان، میان این دو، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

میانه بالا

(نَ / نِ)

ربعه. مربوع. (دهار). با بالایی نه بلند و نه کوتاه. میانه قامت. میان بالا. معتدل القامه. با قدی موزون و معتدل. متوسطالقامه (آدمی). که بالایی نه بسیار کوتاه و نه بسیار بلند دارد. آنکه قدی متوسط دارد نه دراز و نه کوتاه. (یادداشت مؤلف) : مردی بود مأمون به گونه اسمر و میانه بالا. (ترجمه تاریخ طبری بلعمی)

لغت نامه دهخدا

میانه حالی

(نَ / نِ)

صفت میانه حال. دوری از دو طرف افزونی و کمی. اعتدال. (یادداشت مؤلف). و رجوع به میانه حال شود

لغت نامه دهخدا